windlader voor mobiele telefoons
Om de prestaties van de mobiele telefoon windlader beter te kunen voorspellen hadden we een windrotor nodig waarvan de karateristieken, met name de Cp-λ curve, bekend zijn. In onze bibliotheek vonden we een CWD-rapport over twee bladige rotoren die uit buimateriaal vervaardigd worden. Met de beschreven windrotor waren ook windtunnel metingen gedaan. Aan de hand van deze gegevens hebben we een 65 cm rotor uit PVC-buis gemaakt. Berekeningen wezen uit dat voor een optimale prestatie nog steeds een tandwieloverbrenging van 1:2 nodig is.
Bij gebrek aan een windtunnel hebben we de windgenerator op een auto gemonteerd om te zien of de berekende opbrengst overeenkomt met de praktijk. Helaas bleek de praktijk weerbarstiger dan de theorie. We vermoeden dat de dynamische wrijvingsverliezen, die moeilijk meetbaar zijn, roet in het eten gooien. We konden we de startwindsnelhed goed voorspellen: 37 km/h. Deze windsnelheid is te hoog in vergelijking met de minimum windsnelheid waarop de lader moet werken: 18 km/h.
Vervolgberekeningen toonden aan dat wanneer de generator direct aan de wieken gemonteerd worden, dus zonder tandwieloverbrenging, de startwindsnelheid een stuk gunstiger zou worden: 24 km/h. Tijdens deze praktijktest was het niet volkomen windstil, maar het was wel duidelijk dat de rotor al reeds bij lage rijsnelheden begon te draaien. Een nadeel van deze configuratie is dat de rotor niet de optimale piek op de CP-λ curve volgt maar een veel hogere snellopendheid (λ) aanneemt bij de gewenste 18 km/h windsnelheid. De vermogensopbrengst zou dan juist voldoende moeten zijn. Er zal nogmaals gemeten moeten worden bij windstil weer om te zien of deze berekende waarde overeenkomt met de praktijk.